Kuşatmalar

Bazıları hayatımıza erken ve ya geç gelirler ; bu zamansız keşiflerimiz bize çok açık yaralar bırakıyor. Zamansızlıkla savaşmayı öğrenebileceğimizi sanıyoruz her seferinde Don Kişot misali hayatın dibine savaş açıyor ve bir bardak su da kopsun da  zamanda bu anilikten alsın nasibini diyoruz.

   Geçenlerde bir kitapta okumuştum zamanın aslında çok cömert davrandığını ve günlerce düşündüm bana cömert mi davrandı nitekim vardığım sonuç ; kaşığı ile verip sapıyla çıkarttığı idi. Yakalayamayacağım fırsatlar koydu önüme onların pişmanlığı ile başkalarını kaçırdım. Ne zaman zamana karşı toyluğum az da olsa geçtiğinde fırsat diye bir şey olmadığını nasipte yazılanın sunuluş biçimine bakmadan sofraya alınması gerektiğini öğrendim. Ve başladım nasibimdekileri yontmaya tam da bundan sonra geldi başarılarım ve ya benim başarı saydıklarım . Eskimeye bile başlamadan yıprattığım ilişkileri fark ettim , savurganca harcadığım zamanın intikamını aldığını fark ettiğim zaman ben silkelendim.

   Hayatıma girenlerin erkenliğini , geçliğini sorgulamaktan yorulduğum da gelene eyvallah demenin rahatlığı sindi üstüme. Çünkü zamansız gelenler huzursuzluk bıraktılar hep gittiklerinde  biz onları hayatımıza yamamaya çalışırken yaptık hatayı. Tüm bunlardan sonra ruhuma bir sığınak yaptım  ; tam organik tamamen kendimden yaşamak için koltuk değneklerinden kurtulmam gerektiğini anladım kendi ruhumu kendimle kuşattım . Ve böyle mutluyum…