Ruhsuz satırların gelgitleri kalemimde
İçimi ısıtan renkler sonradan görme hayaller peşinde
İnsanı sadece insan olarak ;
Diliyle , yüreğiyle kabul eden bir dünya hayali
Hayret ünlemlerini dehşetten çok uzakta ;
Umutla kullanmak ne güzel , ne renkli
Ve ne insanca olurdu
Utanmaktan utanır hale nasıl geldi bu dünya
Keşke riya tabiri yapabilsek
Rüyalar gibi rüyaları da yorumlasak
Usul usul özüne insek
Meydan okusak elele
Fanusta ki yalnız balıktan
O cesur yunuslara dönüşsek
İçerdiği umutlarla gökkuşağına çevirecek biri lazım hepimize
Hepimiz birimize
Birimiz hepimize gökkuşağı olsa
Bu devri kapatıp insanlık devrini başlatsak…
Güzel bir şiir, yine isim belirtmemişsiniz. Kendinizi... :)
YanıtlaSilŞiiri bende beğendim :)
YanıtlaSil