Hayatım boyunca
kendi içimde kavgalarım oldu kendime kızdığım , inandıklarımın yalan olduğunu
gördüğümzamanlardayer yer küsmüşlüğüm vardı kendime ne zaman yüreğimi özgür bıraktımve affettim
herkesi o zaman kendime yeniden döndüm. İçimizde barındırdığımız her nefret
zerresi yüreğimizi karartıp önce bizi bizden ediyor. Sersemlemiş vaziyette
duvarlara tosladım durdum yıllarca ama yüreğimde ki sevgi birgün herşeyi affetmemi içime dönmemi sağladı o günden beri elimde bir
fincan sahlep her kış affedişimi kutluyorum ve kendimi aldığım her yanlış
kararla bir bütün olduğumu biliyorum bu
yüzden geçmişimdeki herkesi yaptıklarıyla başbaşa bırakıyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder