Hrant Abi...

   

Hani Allah’ın verdiği canı Allah almalıydı ; bize bunu öğretti dinimiz , hoşgörüyü öğretti Kolaylaştırın, güçleştirmeyin. Müjdeleyin, nefret ettirmeyin. Birbirinizle iyi geçinin, ihtilafa düşmeyin dedi neden o zaman katilin sırtını sıvazlamak….

 Kendinden olmayanı düşman belleyen akıllara yüreklere teslim ettik dünyayı sonra da türkü yazdık biz  büyüdük kirlendi dünya oysa kirlenen bizdik. Kendimize açılan tüm kapıları birer birer kilitledikten sonra cam kenarında hasret dizeleri yazdık bu yüzden samimi olmadı hiçbiri.

     Koca bir kentte kocaman yürekli bir adam öldü ; yitirilişini tüm ülke tüm dünya izledik. Bizi yaratan ne güzel renklere bulamıştı hepimizi her birimiz farklı renkte ama aynı anda koca bir resimdik gökkuşağı gibi. Aynı bütüne ait yarımları bilerek isteyerek ayırdı koca koca adamlar filler tepindi çimenler ezildi.

      Biz katilini tanıyoruz yüreğini birliğe adamış bu adamın ; sustukça azalıyoruz azaldıkça üşüyoruz. İnadına kardeşimsin diyen adamın inadına sevdalısıyız.