Bazı
akşamlar ay boğuktur ulaştıramaz yürek hikayesini size. Bu akşam ya benim
yüreğimin penceresi dışardaki hikayelere izole edildi ya da ay bu akşam
yalnızlığa dair senfoni orkestrası kurdu dinliyor. Yıldızlarla dolu gökyüzünde
yürek ateşimle kül olan dostlarımı anımsadım. Hayatın göz alıcı renklerine
boyarken resmimizi tualin sağ altına nankörlük imzası atar olduk. Hep içimizin
dışında kalanları suçladık oysa el ele verip söyledik biz bu acıklıyı
şarkıyı…İçimde ki mevsimin her daim baharı iki kızı çok özledim ; gözlerim
rutubetlendi bir telefon kadar yakınken söylediği yalanlar kadar uzağıma düştü
biri. Aramızda kmler saatler varken attığımız kahkahalara 1 saat mesafe
kalmışken aramızda yakarak son verdik hayal bahçemizi. Hangi menfaate sattın
ruhundaki beni diye düşünüyorum şimdi neden yüreğin küçülen benliğinin
gölgesinde kaldı diye soramıyorum bile sana yıllar sonra kırışan göz
kenarlarınla dinle bu sesimi yürek makamının es’i çok cılız artık … Sana da
eyvallah bundan sonra
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder